محمد قلی یوسفی استاد اقتصاد دانشگاه علامه اظهار داشت: اقتصاددانانی که با دولت‌ها همکاری می‌کرده‌اند مشخص هستند. آنها یک طیف فکری هستند که نظریاتی دارند که مواضع سیاستمداران را بهتر بیان می‌کنند.
وی بیان کرد: در حقیقت آنها می‌توانند برای مداخلات دولتمردان توجیه لازم ارایه نمایند. از نظر مشرب فکری اینها آموزش دیده مکتب نئوکلاسیک هستند که شامل نظریات کینزی و دیگر اقتصاددانان پسا کینزی هستند.
محمدقلی یوسفی گفت: آنها همیشه مشکلات اقتصاد را از منظر مداخلات دولتی توجیه می‌کنند. اگرچه هدف را اقتصاد آزاد یا محدودسازی دولت بیان می‌کنند اما نسخه‌هایی که می‌نویسند برخلاف آن است.
استاد اقتصاد دانشگاه علامه افزود: اغلب به سیاستمداران یاد می‌دهند که مبهم صحبت کنند نظیر رشد اقتصادی، تورم و بیکاری، سیاست‌های پولی و مالی و غیره که غیر از خود دولتمردان برای هیچکس اهمیت ندارند، نه خانوارها و نه بخش خصوصی.
وی بیان کرد: در حقیقت دغدغه بخش خصوصی و مردم آزادسازی و عدم مداخله دولت است. اما دولت با مداخلاتی که در اقتصاد می‌کند اوضاع را بدتر می‌کند. اما این اقتصاددانان که می‌خواهند از طریق برنامه‌ریزی متمرکز و سیاست‌های کلان دولت مشکلات اقتصادی را برطرف کنند یا به عبارت دیگر اقتصاد را مهندسی کنند با سیاست‌های خود تنها به عملکرد دولتمردان مشروعیت علمی می‌بخشند بدون اینکه بتوانند کوچک‌ترین مشکل جامعه را حل کنند. گاهی صحبت‌های آنها بر زخم ملت نمک می‌پاشد به جای اینکه مرحمی باشد.
