دکتر رسول بخشی دستجردی، اقتصاددان و عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان در گفتگو با «نود اقتصادی» در خصوص طرح وزارت اقتصاد برای پرداخت وام ۵۰ یا ۱۰۰ میلیونی بدون ضامن اظهار کرد: برای بررسی این طرح باید ابتدا به موضوع خلق پول پرداخته شود و سپس در خصوص تخصیص پول بحث کنیم.
وی بیان کرد: به نظر من باید جلوی خلق پول گرفته شود. دولت هم در نظر دارد جلوی رشد نقدینگی و پایه پولی را بگیرد. بنابراین اتفاقا سیاست دولت در خلاف نظر آن چیزی است که آقای خاندوزی در روزهای اخیر اعلام کرده است.
دکتر بخشی دستجردی افزود: کارشناسان اقتصادی دولت اتفاقا به دنبال این هستند بانک‌ها کمتر وام بدهند تا از این طریق جلوی رشد نقدینگی گرفته شود. سیاستی هم که در مورد وام بدون ضامن اعلام شده باعث تخصیص بیشتر وام بین مردم نمی‌شود و در واقع همان افرادی که قبلا وام می‌گرفتند می‌توانند وام بگیرند و اتفاقی جدیدی رخ نداده است.
این اقتصاددان گفت: مشکل سیاست وزارت اقتصاد این است که در شرایطی که سیاست دولت کنترل نقدینگی است، این وزارتخانه با گرای اشتباه به جامعه عطش وام گرفتن را در میان مردم بالا می‌برد و همین بالا رفتن عطش و در نهایت نرسیدن به وام در مردم سرخوردگی ایجاد می‌کند.
وی افزود: وقتی رشد نقدینگی زیاد است و دولت عرضه وام را برای مدیریت آن کاهش بدهد، چون عطش دریافت وام بالاست، عرضه وام کمتر از تقاضا می‌شود و در نهایت با کاهش گردش پول در جامعه مواجه می‌شویم.
این عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان بیان کرد: کاهش گردش پول در جامعه رکود را تشدید کرده و تسهیلات گیرندگان قبلی بانک‌ها را برای بازپرداخت تسهیلات با مشکل مواجه می‌کنند. این سیاست دقیقا اقتصاد کشور را در دوره رکود دولت اول آقای روحانی قرار می‌دهد.
وی در ادامه گفت: متاسفانه بسیاری از کارشناسان اقتصادی دولت، اقتصاد پولی و سیر تحول پول را نمی‌شناسند. سیاست اعتبار سنجی برای اعطای وام و حذف وثیقه و ضامن، وام‌ها را به سمت کارآفرینانی می‌برد که از رانت برخوردارند. در واقع این سیاست نوعی توزیع گسترده وام است و مانند تسهیلات تکلیفی دولت به بانک‌ها عمل می‌کند.
رسول بخشی دستجردی افزود: بانک‌ها به کسانی وام می‌دهند که بتوانند اقساط آن‌ها بعلاوه سود مورد نظرشان برگردانند. وقتی بانک‌ها مجبور باشند به پروژه‌های خاصی وام بدهند مانند این می‌ماند که آب را مجبور کنیم که سربالایی برود.
این اقتصاددان در پایان افزود: در شرایط فعلی تنها از راه دلالی و سفته بازی می‌توان به ثروت رسید بنابراین همین افراد قلیل سفته باز می‌توانند وام بگیرند و طبیعی است که اکثریت مردم از گرفتن وام محروم باشند. ما نباید به دلیل رونق سفته بازی در کشور ذات بانکداری را نادیده بگیریم.
