«نود اقتصادی»- «مجید پارسا»: شهرداری تهران همچنان در حاشیه، این بار اما با پا فشاری بر سر واردات اتوبوسهای دست دوم به بهانه توسعه شبکه حمل و نقل درون شهری پایتخت!
این احتمال به مرور در حال جان گرفتن بوده که با اصرار شرکت اتوبوسرانی شهر تهران، سرانجام شاید اتوبوسهای دست دوم وارداتی از خارج از کشور، در شبکه حمل و نقل درون شهری تهران به حرکت درآیند.
"پیمان سنندجی"، مدیرعامل شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، به تازگی گفته است که استفاده از اتوبوسهای کارکرده مسبوق به سابقه بوده و برای جلوگیری از بروز بحران در حمل و نقل عمومی کلانشهرها واردات این دست اتوبوسها،پیشنهاد می‌شود.
گویا، اتوبوسهای دست دوم مدنظر شرکت واحد اتوبوسرانی تهران برای واردات، عمری کم‌تر از ۵ سال خواهند داشت.
او اعلام کرده که تا به امروز ۹ سال است که دولت به وظیفه خود در خصوص خرید اتوبوس جدید و اضافه کردن آنها به ناوگان حمل و نقل درون شهری اقدامی نکرده و افزوده که شرکت‌های اتوبوس ساز داخلی برنامه ریزی برای تولید انجام نداده اند، بنابراین همزمان با افزایش شدید قیمت انواع اتوبوسهای درون شهری، امکان تأمین اتوبوسهای نو از منابع داخلی و یا خارجی غیرممکن است.!
گزارش ها میگویند که آمار کل اتوبوسهای درون شهری پایتخت افزون بر شش هزار و 200 دستگاه اتوبوس بوده که نیمی از آنها فرسوده هستندکه این میزان اتوبوس، تفاوت چندانی با چند سال قبل نکرده اند.
به عبارتی، میانگین عمر اتوبوس های شهر تهران درحال حاضر بیش از 11 سال بوده که باید به هشت سال کاهش یابد.
از قرار معلوم، مجموع ناوگان اتوبوسرانی شهر تهران باید تاپایان سال گذشته به ۹ هزار ۵۳ دستگاه می رسیده که این با رقم ۶ هزار و ۲۶۲ دستگاه اتوبوس فعلی،درحدود سه هزار دستگاه اختلاف دارد.
قیمت هردستگاه اتوبوس گازسوز در محدوده دو میلیارد تومان و قیمت اتوبوس دوکابین هم در محدوده 3 میلیارد تومان است.
با یک حساب سرانگشتی،خرید دستکم سه هزار دستگاه اتوبوس گاز سوز برای اتوبوسرانی شهر تهران به رقمی درحدود ۶ هزارمیلیاردتومان اعتبار نیاز دارد،رقمی که به هیچ عنوان از عهده اتوبوسرانی شهرتهران وحتی شهرداری تهران بر نمی آید.
با توجه به شرایط نوسازی ناوگان، شرکت اتوبوسرانی شهرتهران دررسیدن به اهداف کمی و کیفی خودتا اکنون ناکام مانده که یکی از نشانه های آن، ناتوانی درنوسازی ناوگان مورد نظر بوده است.
گفته می شودکه در سال ۹۷ هیچ اتوبوس جدید و نو وارد ناوگان اتوبوسرانی شهر تهران نشده و در سال 96 هم درمجموع 80 دستگاه اتوبوس نو وارد ناوگان حمل ونقل شهری شده است.
شرکت واحد اتوبوسرانی شهر تهران باید توان عملیاتی لازم را برای جابجایی ۲۹ درصد از کل سفرهای روزانه پیش بینی شده را تا پایان سال ۹۷ دارا می بود هرچندکه گفته می شود که درعمل سهم کل اتوبوس و مینی بوس شهر تهران ازمیزان جابجایی چیزی در حدود۲۰ درصد بوده است.
اتوبوس را می توان یک محصول خاص به شمار آورد که سازمان شهرداری‌های وزارت کشور و شرکت تعاونی اتوبوسرانی در صف مشتریان اصلی آن قراردارندکه درحال حاضر بیش از ۷۰ درصد ظرفیت شرکت‌های داخلی تولید کننده اتوبوس به دلیل نبود سفارش بلا استفاده مانده است.
دریکسال اخیر بیش از ۹۰ درصد از حجم تولید اتوبوس داخلی کاسته شده واز تولید ۵۷ دستگاه درفرودین ماه ۹۷ به تنها ۵ دستگاه در فروردین امسال رسیده است.
احمد نعمت بخش دبیر انجمن خودروسازان ایران، با اشاره به وجود ۱۰ شرکت اتوبوس‌ساز در کشور با ظرفیت تولید بالغ بر ۴۵ هزار دستگاه در سال، گفته است که در شرایطی که تمام کارخانه‌های اتوبوس‌سازی زیر ظرفیت کار می‌کنند و بعضی از آنها در شرف تعطیل شدن هستند، واردات اتوبوسهای دست دوم خارجی، خیانت به کشور است.
کریمی سنجری، کارشناس خودرو هم با بیان اینکه واردات اتوبوس دست دوم علاوه بر ضربه زدن به توان تولید داخل در شأن مردم ایران نیست، تصریح کرد:درشرایطی که تولید کنندگان داخلی توانایی تولید اتوبوس با هر مشخصات و کیفیتی را دارند، واردات اتوبوس آن هم از نوع دست دوم برخلاف منافع ملی است.
بی تردید، واردات اتوبوس های دست دوم در شرایط فعلی را می توان درمسیر منافع عده‌ای خاص تفسیر کرد که این امر موجب شده که این افراد بدون توجه به پتانسیل و توانمندی خودروسازان داخلی به دنبال واردات باشند و بهانه آنها نیز تحریم و ضرورت پاسخگویی به نیاز مردم در سیستم حمل و نقل عمومی درون شهری است.
تردیدی نیست که واردات اتوبوس های دست دوم، نتیجه ای جز خروج ارز از کشور در شرایط تحریمی، ضرر به اقتصاد ملی و بیکارکردن کارگران ایرانی نخواهد داشت.
موضوعی که مدیرعامل شرکت اتوبوسرانی شهرتهران هنوز هم بدان توجهی ندارد.
باید دید که شهرداری تهران تا کجا حاضر است بر خواسته مغایربا منافع ملی پافشاری کند.!
