به گزارش «نود اقتصادی»، مرضیه نادری، کارافرین حوزه کشاورزی و صنایع دستی درباره کارآفرینی اجتماعی گفت: من یک زن عشایر کارآفرین هستم و سعی کردم در کنار کارآفرینی زنان بدسرپرست و بی سرپرست رو تحت پوشش خودم قرار دهم تا به عنوان یک زن کارافرین اجتماعی شناخته شوم. همیشه دغدغه آموزش زنان و توانمند سازی آن ها را داشته و دارم.

وی ادامه داد: از سال 1379 فعالیت خود را آغاز کردم. در حال حاضر در راستای رسالت اجتماعی خودم به روستاهای دور افتاده می روم و به صورت کاملا رایگان زنان را در حوزه بافت گلیم آموزش می دهم و بعد از آن اگر آن ها بخواهند میتوانند به صورت مستقیم با من کار کنند و درآمد ثابت داشته باشند. تمام زنانی که با تعاونی ما کار میکنند بدسرپرست و یا بی سرپرست هستند.

نادری گفت: در این راه مشکلات زیادی داشته و دارم، در گذشته اصلا در استان ما رنگ رزی، تجهیزات دار قالی و... نبود و ما مجبور بودیم برای تهیه مواد اولیه کارمان به استان های همجوار برویم که برایم بسیار سخت بود. در دوران کرونا مجبور شدیم به خاطر شرایط کشور تعاونی و بافت گلیم را تعطیل کنیم و به صورت جهادی ماسک و لباس بیمارستانی بدوزیم، در آن دوران ما سه شیفت کار میکردیم و هیچ سودی نمی گرفتیم تا بتوانیم بخشی از رسالت اجتماعی خود را به عنوان یک کارآفرینی اجتماعی به کشور ادا کنم. در کارگاه ما 27 هزار ماسک دوخته شد. 

این کارآفرین اجتماعی اظهار کرد: صادرات دیگر مشکل ما محسوب میشود، ما میتوانیم تولیدات خود را گسترش‌ دهیم، اما امکان صادرات نداریم و هنوز به صورت چمدانی محصولات خود را صادر میکنیم و اگر بخواهیم با تعداد بالا صادرات کنیم، اینقدر باید پول به اتاق بازرگانی و گمرک و...پرداخت کنیم که دیگر سودی چندانی برای  ما باقی نمی ماند.