به گزارش «نود اقتصادی»، حیدر مستخدمین‌حسینی، معاون اسبق رئیس‌کل بانک مرکزی اظهار داشت: در گذشته رشد نقدینگی نظم و ضابطه تقریبا مشخصی داشت، این نظم حتی تا اواخر دهه ۷۰ نیز وجود داشت، به‌گونه‌ای که در اسفند ماه هر سال در بانک مرکزی و شورای پول و اعتبار سیاست‌های اعتباری مورد بحث، بررسی و تصمیم‌سازی قرار می‌گرفت.
وی بیان کرد: نتایج این مباحث نیز به ملاحظه رئیس‌جمهوری می‌رسید و رئیس‌جمهوری آن را تایید می‌کرد. در آنجا سیاست‌های اعتباری به‌گونه‌ای بود که برای مثال تعیین می‌شد در سال بعد صنعت ساختمان فعال شده یا به بخش کشاورزی توجه ویژه‌ای شود.
معاون اسبق رئیس‌کل بانک مرکزی افزود: مثلا مشخص می‌شد برای سال آینده باید از صددرصد تسهیلات ۲۵ درصد در اختیار بخش مسکن و مثلا ۲۰ درصد در اختیار بخش صنعت قرار بگیرد. اما الان بیش از یک دهه است که این موضوع لحاظ نمی‌شود و حذف شده است.
وی ادامه داد: در واقع این اختیار به بانک‌ها داده شد که هر طور خواستند تسهیلات را به بخش‌های مختلف پرداخت کنند. به نظرم این سیاست نشان‌دهنده این است که اقتصاد رهاست، یعنی مشخص نیست که هدف دولت برای پنج سال یا حتی یک‌سال آینده چیست تا در اسفندماه هر سال برای سال بعد تصمیم بگیرد.
مستخدمین حسینی گفت: در واقع از آن مقطع به بعد اختیارات بانک‌های تجاری بیشتر شد و آنها این امکان را پیدا کردند که به طریقی که خودشان می‌خواهند تسهیلات بدهند. اگر ریشه‌یابی کنیم این نقطه آغازی برای به‌هم ریختن وضعیت نقدینگی بود. در این شرایط بانک‌ها به‌خصوص بانک‌های بخش خصوصی بیشتر به سمت فعالیت‌های غیرتولیدی رفتند، چرا که این نوع تسهیلات‌دهی راحت‌تر بود.
وی افزود: طبیعتا وقتی شما برای واردات تسهیلات می‌دهید منابع این تسهیلات مثلا سه ماهه به بانک برمی‌گردد و بانک مجددا می‌تواند تسهیلات دهد، اما تولید این‌گونه نیست و در تسهیلات‌دهی به بخش تولید هم سختی‌های کار بیشتر است و هم بازپرداخت منابع زمانبر است، چرا که به‌هر حال باید کالاهای تولید شده به فروش برسند.
