به گزارش«نود اقتصادی»، حیدر مستخدمین حسینی معاون وزیر اسبق اقتصاد اظهار داشت: اگر تفاهمنامه ایران و چین منجر به قرارداد شود دیگر ایران زمینه همکاری و خرید تکنولوژی از آمریکا و اروپا را از دست می‌دهد و تنها چین و ایران می‌مانند. حتی ترکیه که در صنایع مصرفی و واسطه‌ای رشد خوبی داشته با سرمایه‌گذاری‌های خارجی انجام شده و فقط خود ترکها این سرمایه گذاری را انجام نداده‌اند.
وی بیان کرد: چنانچه ترکها در ایران به لحاظ تجاری دارای هتل و مال در تبریز هستند و در شهرک کاسپین قزوین صنایعی ایجاد کرده‌اند. آیا این به مفهوم اشغال سرزمین ماست؟ اگر با غرب چنین قراردادی منعقد می‌کردیم، مشکلی وجود نداشت؟ این قرارداد زمینه‌ای می‌شود تا دنیا بداند ایران موقعیتی دارد که می‌تواند با هر کشوری که زمینه چپاول در آن نباشد و منجر به تولید و اشتغال شود، قرارداد داشته باشد.
حیدر مستخدمین حسینی گفت: یک اقتصاد ملی هم خواهان یک سرمایه‌گذاری است که به رشد اقتصادی بینجامد و با حفظ عدم سلطه بیگانگان برای جامعه رفاه را ارمغان بیاورد. در تفاهمنامه ایران و چین چنین سلطه‌ای را نمی‌بینم. امر خیری است که می‌توان امید داشت قدم‌های بعدی با سایر کشورها هم برداشته شود.
