به گزارش «نود اقتصادی»، یحیی آل اسحاق، عضو اتاق بازرگانی اظهار داشت: در طول ۴۰ سال گذشته ایران یک آزمایشگاه برای اجرای مدل های مختلف در کشور بوده که یکی از دلایل به نتیجه نرسیدن اهداف اقتصادی همین موضوع بود. اوایل انقلاب اسلامی فضای اقتصاد جنگی بود که مبتنی بر نظام کوپنی و سوسیالیستی است، پس از آن اقتصاد سازندگی مطرح شد که ترکیبی از نظام سرمایه داری و شعارهای انقلابی بود، در زمان دولت اصلاحات شعارهای سازندگی با محوریت اقتصاد رفاهی معرفی شد و در زمان دولت مهرورزی نیز عدالت اجتماعی به میان آمد. اکنون نیز یک مدل جدیدی از اقتصاد را شاهد هستیم که هیچ انطباقی با مدل های قبلی اجرا شده در کشور ندارد.

وی در ادامه افزود: بعد از انقلاب، اقتصاد ما سیاست زده شد. همه شرایط اقتصادی تحت سلطه سیاست اجرا شد. اگر بخواهم یک مثال قابل لمس بزنم در تیم اقتصادی دولت یازدهم آقای جهانگیری و نیلی تصمیم گیری می کردند اما آقای آشنا و افراد دیگر در حوزه سیاست فعالیت داشتند. سیاست زده یعنی اینکه چندین بار آقای جهانگیری و نیلی به دولت مراجعه کردند و گفتند یارانه عام اشتباه است و تنها باید به محرومان پرداخت شود و مابقی باید صرف زیرساخت اقتصادی و تولید شود اما حوزه سیاست آن را تایید نکرد و اعلام کرد که این رای است. هر باید و نبایدی با اولویت مسائل سیاسی اجرا شد. در طول سال های بعد از انقلاب جریاناتی به وجود آمد که برخی اشخاص و وابستگان قدرت در حوزه اقتصاد منتفع شدند. این گروه در نظام اقتصادی کشور صاحب قدرت فراوان شدند و هر جا که یک تصمیم به نفع این گروه بوده مورد حمایت قرار گرفته و هر جا که مخالف آن بودند با آن برخورد کردند. نمونه بارز آن نظام بانکی کشور است. علی رغم اینکه متخصصان زیادی در حوزه بانکداری داریم اما ذی نفعان آنقدر قدرت دارند که هر طرحی که نفع آنها را به خطر بیندازد در نطفه خفه می کنند. عامل فساد، عامل نفوذ ارتباط با خارجی ها و عدم موفقیت اینها هستند.