به گزارش «نود اقتصادی»، امیرحسن کاکایی، استاد دانشگاه و کارشناس صنعت خودرو : ظاهرا خودروسازان داخلی به فناوری تولید خودرو یورو ۵ رسیدهاند و شرکت ایرانخودرو نیز برای سال آتی تنها تعدادی از خودروهای خود را با استاندارد یورو ۴ پیشفروش کرده است که مطابق قانون دولت جلوی آن را خواهد گرفت. مطابق گفته خودروسازان تولید خودرو یورو ۵ به لحاظ فناوری در کشور امکانپذیر است اما باید دید که این تصمیم چه تاثیری بر بازار میگذارد.
بدون شک بهبود فناوری افزایش قیمت را درپی دارد و همین امر بازار آشفته کنونی خودرو را با مشکلات بیشتری روبهرو میکند. از سوی دیگر زمانی که خودرو یورو ۵ تولید شود، دولت باید به تناسب بنزین استاندارد این خودروها را وارد بازار کند که هزینهای را به کشور تحمیل میکند که شاید در شرایط فعلی امکانپذیر نباشد.
وی ادامه داد: خودروسازان به علت تحریم در تامین بسیاری از قطعات دچار مشکل بودند، اما در ماههای اخیر گامهای مثبتی در زمینه داخلیسازی صورت گرفته و بهتازگی تیراژ تولید خودرو مجدد در حال بازگشت به عددی منطقی و منطبق با نیاز بازار است.
در چنین شرایطی اگر بنا شود که از سال آینده شرکتها تنها خودرو یورو ۵ که فناوری بالاتری دارد تولید کنند مجدد کاهش عرضه در بازار به علت وابستگی تکنولوژی این نوع خودروها به خارج به وجود میآید که این امر تنش مضاعفی را به بازار وارد کرده و هزینههای مضاعفی برای این صنعت و کشور خواهد داشت.
کاکایی افزود: در حالی تمام فشار دولت برای کنترل آلودگی هوا متوجه خودروسازان است که همگان از تاثیر ناوگان حملونقل عمومی و خودروهای فرسوده در این رابطه غافل هستند. تنها بخشی از آلودگی کلان شهرها وابسته به خودروهای سواری است و با تولید خودرو یورو ۵ بخش اندکی از آلودگی هوا کنترل خواهد شد.
این کارشناس صنعت خودرو در خصوص بینتیجه ماندن حمایتهای همهجانبه از صنعت خودرو و ادامه روند تولید خودروهای بیکیفیت گفت: صنعت خودرو کشور همواره زیانده نبود اما سیاستگذاریهای نادرست در یک دهه گذشته زمینه زیاندهی این صنعت را فراهم آورده است.
همچنین حتی در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد خودروهای جدید و به نسبت با کیفیتی وارد بازار شدند و در مقاطع کوتاهی خودروسازان تلاش مناسبی برای نوآوری و افزایش کیفیت داشتند که متاسفانه رها شد. هرچند که همین خودروها قیمت نسبتا بالایی داشتند که در وهله اول به مکانیسمهای اقتصادی کشور برمیگردد. چراکه مکانیسمهای اقتصادی ایران به نحوی تعریف شده که تولید هر کالای صنعتی بدون بهرهگیری از یارانه دولتی از رقابتپذیری لازم برخوردار نیست که این امر حتی در زمینه مواد پتروشیمی نیز محسوس است.
وی گفت: بهبود در صنعت خودرو کشور بهراحتی و با راهحلی کوتاه امکانپذیر نیست. پیش از این برخی کارشناسان بیکفایتی مدیران را علت مشکلات این صنعت میدانستند اما با تغییر مدیران نیز مشکلات برطرف نشد. همچنین گاهی دولتی بودن را علت مشکلات این بخش میدانند اما توجه کنید که در حال حاضر خودروسازان بزرگ خصوصی در کشور در حال فعالیت هستند که آنها نیز به همین وضعیت دچارند. کرمانموتور و گروه صنعتی بهمن خودروسازان بزرگی هستند که هر کدام زمانی قطب سوم و چهارم تولید خودرو کشور به شمار میرفتند اما این شرکتها نیز امروز از وضعیت مناسبی برخوردار نیستند.
در واقع ساختار اقتصادی کشور و به طور خاص اقتصاد خودرو بهگونهای نامناسب طراحی و اجرا شده است که اجازه نمیدهد هیچکدام از این شرکتها تبدیل به شرکتی بینالمللی و معتبر شود. در سالهای گذشته با هدف از بین بردن انحصار بازار خودرو، ۳۰ خودروساز در کشور بهوجود آمد که همه کوچک بوده و حرفی برای گفتن در بازارهای دنیا ندارند، حتی شرکتی مانند ایرانخودرو به عنوان بزرگترین شرکت خودروساز کشور، تیراژ بسیار کمتری نسبت به خودروسازان بزرگ دنیا دارد.
وی ادامه داد: در تمام دنیا بازار آزاد اما صنعت محدود و در انحصار است و قوانین سختگیرانهای دارد. تمامی کشورهای مطرح دنیا در زمینه خودروسازی دارای یک یا دو خودروساز هستند اما در این کشورها واردات خودروهای خارجی آزاد است. در گذشته گفته میشد کارخانه تولید خودرو با تیراژ کمتر از یک میلیون غیراقتصادی است اما امروز گفته میشود تولید کمتر از پنج میلیون غیراقتصادی است.
از این رو شاهد ادغام شرکتهای بزرگ تولید خودرو در دنیا هستیم که از آن بهعنوان ابرادغام یاد میشود. بهعنوان نمونه چند ماه پیش شرکتهای نیسان و میتسوبیشی خبر از ادغام دادند و چند روز گذشته نیز شرکت پژو سیتروئن و فیات کارستل با یکدیگر ادغام شدهاند
در چنین شرایطی بزرگترین خودروساز ایران حداکثر توان تولید ۸۰۰ هزار خودرو آنهم در ۱۰ مدل متفاوت را دارد. مسلم است با این شرایط تولید این شرکت هیچ زمانی اقتصادی نخواهد شد که بتواند در ادامه به تحقیق و توسعه بپردازد.
وی در ادامه به کنترل دولت بر صنعت خودرو اشاره کرد و گفت: در تمام دنیا دولتها قوانین سختگیرانهای برای صنایع وضع میکنند و بر آنها دخل و تصرف دارند و آزادی مطلق صنعت مفهوم ندارد. بهعنوان مثال چندی پیش که شرکت رنو و نیسان خبر از ادغام با میتسوبیشی داد دولت ژاپن واکنش نشان داد و در این زمینه اعلام نظر کرد.
همچنین زمانی که شرکت خودروساز GM در ایالات متحده آمریکا اعلام کرد که بنا به دلایل اقتصادی قصد تعطیلی پنج کارخانه خود را دارد، ترامپ با تهدید به وضع مالیاتهای سنگین جلوی این تعطیلی را گرفت. در واقع در دنیا صنعت دارای انحصار بوده و بازار آزاد است. اما در ایران کسی توجهی به این مسائل ندارد و بیتوجه به تجارب دنیا پیش میرویم و حمایتهایی از این صنعت داریم که در بسیاری از مواقع ناصحیح است و انتظار موفقیت نیز داریم.