به گزارش «نود اقتصادی» محمد مهدی بهکیش اقتصاددان حامی دولت در خصوص وضعیت تجارت خارجی کشور اظهار کرد: صادرات کالاهای کارخانه‌ای کشورمان در سال گذشته ۱۵ درصد نسبت به سال ۹۴ کاهش داشت. در شش ماه اول سال‌جاری نیز مجددا ۵ درصد کاهش صادرات کالاهای کارخانه‌ای را داشتیم که عموما موجب گسترش اشتغال بودند.
وی افزود: می‌دانیم که صادرات مهم ما به جز نفت، میعانات همراه نفت و گاز و محصولات پتروشیمی، صادرات کالاهای مصرفی است. دو گروه اول (میعانات و پتروشیمی) صنایع تکنولوژی‌‌بر و سرمایه‌‌بر هستند و اشتغال گسترده هم ایجاد نمی‌کنند؛ بنابراین صادرات کالاهای مصرفی است که در سطوح مختلف مهارتی ایجاد اشتغال می‌کند و کاهش تولید و صادرات آنها هر سال بیشتر از سال قبل، ما را به رکود می‌کشاند.
این اقتصاددان گفت: آنچه بسیار مهم است و باید به آن توجه داشت آن است که طی ۴۰-۳۰ سال گذشته نتوانستیم تولید این‌گونه کالاها و خدمات قابل صدور را گسترش دهیم و در نتیجه اکثر منابع کشور را برای گذران زندگی مستهلک کرده‌ایم. منابعی چون آب و هوا و فضاهای شهری و انرژی و... که بیش از سهم‌مان مصرف کرده‌ایم و هر آنچه را که متعلق به نسل آینده بوده نیز مصرف کرده‌ایم تا رفاه نسبی را به‌دست آوریم.
بهکیش عنوان کرد: البته بهتر است بگوییم که بیشتر آنان را هدر داده‌ایم. بهره‌‌وری را که حاصل خلاقیت و بهره‌گیری بهینه از منابع محدود است، در حد صفر یا منفی نگه داشته‌ایم و سال‌ها بدون توجه به آمار و ارقام مربوط به بهره‌وری از کنار آن گذر کرده‌ایم. حتی مسوولان هم کمتر به آن رجوع می‌کنند شاید به آن دلیل که برایشان مهم نبوده است. ولی با تحولات پیش رو به‌خصوص زمانی که تهدید‌ها مطرح می‌شوند، هوشیار می‌شویم که این رویکرد قابل ادامه نیست؛ بنابراین باید تغییر کند.
وی افزود: در غیر آن صورت فقر گسترده همه را فرا خواهد گرفت؛ زیرا دیگر منابع دهه‌های گذشته در اختیار نیست و احتمالا کمبودها ما را به جان هم می‌اندازد. فقط کافی است ۱۰ سال دیگر منابع آب کشور را به روال گذشته مصرف کنیم. اتفاقات پیش رو غیر‌قابل باور برای اکثر مردم و حتی حاکمان کشور است، ولی واقعیت دارد. حتی شهرهایی چون یزد، کرمان و... رو به تخلیه خواهند گذاشت، کارخانه‌ها تعطیل می‌شوند و مردم، سرگردان که چگونه زندگی را اداره کنند.
این اقتصاددان بیان کرد: برای افزایش درآمد باید کالاها و خدماتی را تولید و صادر کنیم که خمیرمایه اصلی آنها تکنولوژی یا فکر و خلاقیت باشد و نه منابع طبیعی چون آب که در حد کافی نخواهیم داشت تا کالاهایی چون هندوانه تولید کنیم یا انرژی نخواهیم داشت تا در ذوب فلزات چنین ارزان هدر دهیم و صدها مثال دیگر.