گروه اقتصادی «نسیم آنلاین»- احیای تولید داخل مستلزم شناخت اهمیت مسله تولید برای یک کشور است، تولید موتور محرک یک کشور برای حرکت به سمت قلل رفیع پیشرفت است، زیرا تولید برای یک کشور علاوه بر اشتغال، هویت، بالندگی، نشاط و اعتماد بنفس یک ملت را هم تقویت می کند. تولید از نظر روانی می‌تواند برای یک ملت غرور ملی را در قالب ما می توانیم به بالاترین حد خود برساند، اما متاسفانه در ایران به این عنصر حیاتی در اقتصاد کشورمان توجه لازم مبذول نمی شود.

واردات قانونی و غیر قانونی کفش کمر تولید کنندگان ایرانی را شکست. روزگاری ایرانیان خود صادر کننده کفش به کشورهای مختلف بوده اند اما امروزه آمارها می گوید 1.5 هزار میلیارد تومان کفش به کشور وارد می شود که فقط حدود 2 درصد آن از مجاری قانونی است و مابقی از طریق قاچاق وارد کشور می شود.

بر اساس قانون کارِ کفش این رقم واردات برابر است با بیکاری 30 هزار کارگر ایرانی. در ایران سالانه 200 میلیون جفت کفش مصرف می شود، این در حالی است که توان اسمی تولید کارگاه های ایران بالغ بر 250 میلیون جفت کفش می باشد. یعنی در صورت احیای کارگاه ها و کنترل قاچاق، ایران صادر کننده کفش خواهد بود. اما در میان بی توجهی مسولان امر مشاهده می شود که 1.5 هزار میلیارد تومان کفش به کشور وارد می شود.

پس از چین بیشترین واردات کفش قاچاق از ویتنام و سپس از ترکیه، اندونزی و بنگلادش بوده است. کفش‌های بی‌کیفیت و فله‌ای از  چین و ویتنام به کشور وارد می‌شود که باعث نابودی صنعت کفش داخلی شده است. همین قاچاق فله ای باعث رکود کارگاه های تولید داخل شده است، بطوری که صادرات کفش از حدود 149 میلیون دلار در سال 1390 به حدود 110 میلیون دلار در سال 1393 رسیده است.

بهترین راه برای مبارزه با قاچاق و احیای صنایع داخل در این شرایط هوشیاری مردم عزیز است. دولت ها رفتنی اند، آنچه می ماند مردم اند و فرزندانشان.

اما در نهایت در مورد وظایف دولت، دولت یا می خواهد در اقتصاد مقاومتی کاری کند یا نمی خواهد؛ اگر می خواهد، قدم اول مبارزه با قاچاق و واردات است. اگر غیر از این می خواهد عمل کند و پروژه های خود را به اسم اقتصاد مقاومتی گزارش دهد، اقتصاد مقاومتی را به استهزاء گرفته است.

میزان قاچاق سازمان یافته در کشور ما بر اساس آمار 20 میلیارد دلار است که بر اساس قوانین کسب و کار با این مقدار ارز می توان 1.5 میلیون شغل ایجاد کرد. یعنی با ریال 2 سال قاچاق کشور می توان بیکاری را ریشه کن کرد. اما کجاست اراده ای که بداند راه سعادت ملت، کنترل مرزهای کشور است نه در لوزان و نیویورک.

سید سجاد پادام- کارشناس ارشد اقتصاد