به گزارش «نود اقتصادی»، ابراهیم رضایی، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس اظهار داشت: پارس جنوبی یکی از ارزشمندترین نقاط کشور است که بزرگترین میدان گازی مشترک با قطر را شامل می‌شود. ۵۰ درصد ظرفیت منابع گازی و ۸۰ درصد تأمین گاز کشور و همچنین ۹۰ درصد صادرات از پارس جنوبی انجام می‌شود.
وی بیان کرد: ارزش اقتصادی آن حداقل ۶۰ درصد GTP تولید ناخالص ملی است. فاز ۱۴ پارس جنوبی ایرانی‌ترین فاز پارس جنوبی از نظر سازنده و تأمین کالا است. قرارداد اجرای این پروژه به خرداد سال ۸۹ برمی‌گردد یعنی همان زمانی که قطعنامه ۱۹۲۹ در شورای امنیت تصویب شد.
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس گفت: این پروژه، پروژه ملی با ارزشی است که معادل دو فاز پالایشگاهی را شامل می‌شود. قرار بود با افتتاح آن ۵۶ میلیون مترمکعب گاز در میعانات گازی به ظرفیت کشور اضافه شود. از سال ۸۹ تا ۹۲، ۵۰ درصد پروژه پیشرفت داشت. با این شیب باید در سال ۹۵ به بهره‌برداری می‌رسید اما تا این لحظه تکمیل و افتتاح نهایی نشده است.
وی ادامه داد: آقای زنگنه در آغاز فعالیت‌شان در وزارت نفت این پروژه را از اولویت خارج کرد. فاز ۱۴ پارس جنوبی رکورددار تأخیر در اجرای یک فاز گازی در ایران است که دلیل آن هم تصمیم نادرست مدیریتی بر خلاف اصل ۴۴ قانون اساسی و سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی، انرژی، علم و فناوری و برنامه ششم است.
رضایی گفت: به گفته آقای زنگنه هر سال تأخیر در اجرای هر فاز پارس جنوبی ۵ میلیارد دلار خسارت و عدم‌النفع برای کشور به همراه دارد. البته بخش دریایی پروژه در سال ۹۷ اولین سکوی آن نصب شد. با این اوصاف حداقل دو سال تأخیر در اجرای پروژه دیده می‌شود و این به معنای خسارت ۱۰ میلیارد دلاری به کشور که آن هم ناشی از تصمیم اشتباه مدیریتی است.
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس بیان کرد: با توجه به اینکه پروژه طبق روال به اتمام نرسیده طرف مقابل یعنی قطر به اندازه ۱۰ میلیارد دلار اضافه‌تر از میدان استفاده کرده است. ۱۰ میلیارد دلار به پول امروز ۲۹۰ هزار میلیارد تومان است که با آن می‌توانستیم کارهای زیادی انجام دهیم.
ابراهیم رضایی گفت: سوال این است که چرا پروژه به نتیجه نرسیده که در صورت تکمیل آن پول وارد خزانه می‌شد و بخشی از مشکلات را حل می‌کرد. ما دنبال حل ریشه‌ای مشکلات هستیم.
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس اظهار داشت: علاوه بر خسارات وارده به کشور باید استهلاک تجهیزات و خسارت پیمانکار نیز در نظر گرفته شود؛ اگر مبلغ یاد شده وارد خزانه می‌شد امروزه مشکلات کمتری گریبانگیر کشور بود زیرا این رقم معادل ساخت ۱۲ هزار کیلومتر راه‌آهن، پرداخت ۱۰۰ ماه یارانه، بیش از ۴ برابر بودجه عمرانی محقق شده و ... می‌شد.
