به گزارش «نود اقتصادی» بررسی داده‌های آماری وب‌سایت بین‌المللی trademap نشان می‌دهد ایران در واردات کالا از چین رتبه ۳۸ جهان و در صادرات به این کشور رتبه ۳۳ جهان را دارد. به عبارتی دیگر بیش از ۳۰ کشور ارتباطات تجاری گسترده‌تری نسبت به کشورمان با چینی‌ها دارند که قطع این ارتباطات تجاری می‌تواند تولید، تجارت و حتی زندگی روزمره در این کشورها را تحت تاثیر قرار دهد؛ به طوری‌که حجم واردات ۳۱ کشور مذکور در جدول که بیشترین واردات را از چین دارند، در سال ۲۰۱۸ درحالی ۲ هزار و ۱۲۰ میلیارد دلار بوده که سهم ایران از آن فقط ۵/. درصد (نیم درصد) است.
همچنین صادرات ۳۱ کشور (مذکور در جدول) به چین نیز در سال ۲۰۱۸ حدود هزار و ۵۹۵ میلیارد دلار بوده که سهم کشورمان ۱/۳ درصد بوده است. به عبارتی دیگر طی سال ۲۰۱۸ کشورهای مذکور در جدول (۳۱ کشور) در مجموع ۳ هزار و ۷۱۵ میلیارد دلار با چینی‌ها تجارت داشته‌اند که سهم ایران از آن کمتر از ۱ درصد (فقط ۸/. درصد) بوده است.
مرور این ارقام نشان می‌دهد با توجه به حجم گسترده تجارت خارجی چین با کشورهای جهان، قرنطینه ویروس کرونا در مبدا آن، برنامه‌ای نیست که قابلیت اجرایی داشته باشد و این قرنطینه تنها در صورتی می‌توانست برای همیشه در چین متوقف شود که جهان را بدون تولید و تجارت و البته جریان زندگی روزمره تصور کنیم.
قابل ذکر است با حجم تعاملات تجاری ذکر شده در جدول به خوبی می‌توان آثار جنگ روانی علیه ایران در موضوع شیوع کرونا را متوجه شد، چراکه اگر قرار است ایران عامل انتشار کرونا باشد، قبل از آن باید مطمئن شد ۳۰ کشور مذکور در جدول همه ارتباطات تجاری خود با چین را متوقف کرده باشند که به لحاظ منطقی امری غیرممکن است. درنهایت به لحاظ منطقی نه تنها ایران عامل اصلی انتشار ویروس کرونا در جهان نیست، بلکه در روزهای آتی با انتشار دقیق آمار مبتلایان به کرونا در کشورهای مختلف (آمارهای سانسور شده)، این موضوع به خوبی روشن خواهد شد که شیوع کرونا با الگوی جغرافیایی تجارت چینی‌ها با کشورهای جهان کاملا مطابقت دارد.
