به گزارش «نود اقتصادی»، جدیدترین شاخص‌های مالی از عملکرد گروه ایران خودرو نشان از ناکارآمدی مدیریتی قابل تاملی در دوران قبل تحریم و بعد تحریم‌ها دارد. طبق آمار رسمی منتشر شده توسط سازمان بورس، در زمان مدیریت هاشم یکه زارع، میزان زیان خالص گروه ایران خودرو از (۳,۹۷۵,۹۲۸) میلیون ریال در پایان سال 1391، به 16.873.804 میلیون ریال در پایان سال 1396 یعنی قبل از آغاز تحریم‌ها رسیده است.
به بیان دیگر گروه ایران خودرو در دوران قبل تحریم‌ها در بازه مذکور شاهد رشد جدی در زیان خالص بوده است.
این در حالی است که این نسبت با آغاز تحریم‌ها رشد چشمگیر 583 درصدی را شاهد بوده و به رقم 115.329.157 میلیون ریال در پایان 1397 رسیده است. بنابراین در هر دو دوران زیان خالص گروه ایران خودرو با رشد قابل توجهی روبرو بوده است. وضعیت وخیم ایران خودرو صرفا به رشد زیان خالص ختم نمی شود.
شاخص زیان انباشته این گروه نیز شرایط را به حدی رسانده که در صورت های مالی منتهی به 29/12/1397 تیم حسابرسی رسما اعلام کرده "زیان انباشته این شرکت در تاریخ تنظیم ترازنامه بیش از 5 برابر سرمایه آن است."
لذا این شرکت مشمول ماده 141 اصلاحیه قانون تجارت بوده و ضروریست مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام تشکیل و در مورد انحلال و بقای آن در چارچوب مقررات قانون تجارت تصمیم گیری کند.
حال در چنین شرایطی این سوال مطرح است که چه کسانی مسبب این وضعیت نابسامان در بزرگترین گروه خودروسازی شده اند؟
چرا این گروه خودروسازی علی رغم ثبات مدیریتی در سال‌های گذشته، چه قبل تحریم‌ها و چه بعد تحریم‌ها با چنین وضعیتی مواجه بوده است؟
