ابوالفضل نقیب، تولیدکننده لوازم آرایشی در رابطه با ورود برند سفورا به ایران برای فروش لوازم آرایشی در گفتگو با «نسیم» بیان داشت: چنان چه این شرکت‌ها با ورود به ایران تولیدات خود را نیز در داخل کشور انجام بدهند به نظر بنده نه تنها ممانعتی ندارد بلکه ایجاد اشتغال نیز خواهد کرد.

وی ادامه داد: ورود برندها به ایران به این معنا نیست که بگوییم تولید داخلی نتوانسته است جوابگوی نیاز مردم باشد بلکه در حال حاضر سلایق متفاوت است و هر کس می‌تواند طبق سلیقه و بودجه خود کالای مورد نیازش را تهیه کند.

این تولیدکننده لوازم آرایشی تأکید کرد: بنده خودم تولیدکننده هستم اما بیش از این که نگران ورود برندها باشم بیشتر نگران کالاهایی هستم که به صورت قاچاق سهم عمده بازار لوازم آرایشی را در دست گرفته است، در حالی که این کالاهای قاچاق بیش از هر چیز سلامتی مصرف کننده را به خطر خواهد انداخت.

وی با بیان این مطلب که بازار ایران در مصرف لوازم آرایشی اولین بازار مصرفی در خاورمیانه است، گفت: بازار ایران بازاری 80 میلیونی است، در این میان لوازم تولید داخلی نیز به خوبی فروش می‌رود و برندهای خوب داخل نیز در بازار جا افتاده است.

وی تصریح کرد: بدون شک همه شرکت‌ها و برندهای کل دنیا تلاش دارند تا بازار مصرف خود را گسترش دهند، بازهم بیان می‌کنم که ورود برندهای دیگر بد نیست اما به شرطی که شرایط در داخل کشور برای رقابت با این برندها مهیا شود. یعنی از تولید داخلی نیز حمایت شود.

نقیب بیان داشت: دولت برای تولید داخل سخت‌گیری‌ها و موانع زیادی را قائل است، امیدواریم که اگر قرار است تولیدکننده داخلی با این برندها رقابتی هم داشته باشد، حداقل این گونه سخت‌گیری‌های رعایت کیفیت و استانداردها برندهای خارجی را نیز شامل شود.

وی افزود: ما متخصصان بسیار خوبی در داخل کشور داریم اما واقعا خوب است منصفانه بنشینیم و قضاوت کنیم که آیا برای بالابردن کیفیت کالای ایرانی از جمله در لوازم آرایشی تنها خود تولیدکننده مهم است یا عوامل و ساختارهای اقتصادی نیز نقش دارند؟

وی ادامه داد: در حال حاضر آیا منطقی است که از تولیدکننده داخلی با سود بانکی 27 درصد بخواهیم تا با یک برند ترک یا کشور اروپایی با بهره 3 درصد رقابت کند؟

این تولیدکننده داخلی تأکید کرد: موانع بر سر راه تولید بسیار زیاد است اما هیچ یک از این موانع برداشته نشده است و چون دولت مشکلات اقتصادی دارد حتی قوانین رفع موانع تولید را اجرا نمی‌کند. در چنین شرایطی تولیدکننده داخلی توان رقابت با شرکت‌های خارجی را نخواهد داشت.