به گزارش «نسیم» به نقل از روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، بایزید مردوخی با اشاره به اینکه مشکل ساختاری بسیاری از طرح ها در ایران، نه مالی بلکه ساختاری است، گفت: هم اکنون زمین بازی، آماده بازی نیست و تا زمانی که قوانین اداری اصلاح و مقررات بازدارنده برچیده نشود، سرمایه گذاران به میدان نخواهند آمد.
وی، در زمینه سیاست گذاری و توسعه، به لوازم و مقدمات یک برنامه توسعه خوب اشاره کرد و افزود: در برنامه ششم توسعه کارهایی را باید انجام دهیم که 50 سال است نکرده ایم، از جمله اینکه مشکلات نظام تدبیر را حل کنیم.
وی با اشاره به برخی آفت ها و آسیب های برنامه های توسعه، گفت: برنامه ششم نباید تبدیل شود به برنامه ای که تنها حرف های کلان می زند.
مردوخی که یکی از مؤثرترین چهره های برنامه ریزی چهار دهه اخیر ایران بوده است، اظهار داشت: برنامه توسعه ای که 300- 200 ماده قانونی دارد و تجربه هم نشان داده که بسیاری از آنها قابلیت اجرا ندارد، پاسخگوی شرایط اقتصادی– اجتماعی کشور نیست لذا آن بخش هایی از برنامه که پیش از این تجربه شده و مثمر ثمر نبوده است، باید مورد بازنگری قرار گیرد.
دبیر سابق هیات امنای حساب ذخیره ارزی، افزود: برخی فکر می کنند همین که توافق در وین مبادله شد، دیگر ما به اقتصاد سوئیس برگشته ایم! اما شما اگر الان 500 میلیارد دلار هم در این اقتصاد تزریق کنید، تا زمانی که این پول در جای صحیح خود سرمایه گذاری نشود، تحولی رخ نخواهد داد.
مردوخی ادامه داد: وقتی سیستم اداری به سرمایه گذاری راه نمی دهد و سرمایه گذار داخلی یا خارجی حتی بعد از شش ماه دوندگی موفق به دریافت یک مجوز ساده برای زمین و آب و برق و گاز نمی شود، بخش عمده پول ها به سمت واردات خواهد رفت.
وی با تاکید بر ضرورت اصلاح ساختار نظام بانکی، متناسب با شرایط فعلی کشور، گفت: هم اکنون دست نظام بانکی از منابع، خالی است چرا که این منابع به سمت فعالیت های بنگاهداری حرکت کرده است.
مشاور وزیر تعاون کار و رفاه اجتماعی در زمینه سیاست گذاری و توسعه با اشاره به اینکه 300 میلیارد دلار پول برای سرمایه گذاری جدید و تولید نیاز است، افزود: با این حال تنها راه اصلاح وضع فعلی تزریق پول و دلار نیست و نظام بانکی باید اصلاح شود.
این کارشناس مسایل اقتصادی با اشاره به برخی ظرفیت های مناسب اقتصادی در کشور گفت: صنایع تبدیلی کشاورزی، صنایع تبدیلی معدنی، آی سی تی و کشاورزی از جمله زمینه هایی است که در آن مزیت رقابتی داریم اما زمانی شاهد گشایش در وضع موجود خواهیم بود که تولید و سرمایه گذاری اعم از خصوصی ، دولتی، خارجی یا داخلی راه بیفتد و آدم هایی که تخصص آنها ' نه ' گفتن به متقاضیان کار و سرمایه گذاری است، از سیستم اداری کشور کنار بروند.