به گزارش«نود اقتصادی»، به نقل از ماینینگ-تکنولوژی، از شواهد این طور برمی‌آید که قدمت خرید و فروش فلزات در انگلیس به دوران روم باستان برمی‌گردد. در آن زمان امپراتور روم از ذخایر قلع و مس موجود در مناطق وِلز و کورن‌وال انگلیس در کشورگشایی‌های مستمر استفاده می‌کرد. با این حال راه اندازی نهادی رسمی به نام بورس فلزات لندن به سال ۱۵۷۱میلادی برمی‌گردد.
این نهاد در آن سال، بورس سلطنتی نام گرفت. در آن زمان برپایی بورس سلطنتی اقدامی کاملا نو و بی‌سابقه به شمار می‌رفت. طراح این نهاد شخصی به نام «سِرتوماس گِریشامو» بود و ساختمان بورس‌سلطنتی را به شکل فضایی مانند بورس امروز برای گردهم آمدن بازرگانان طراحی کرد.
این ساختمان دو بار در سال‌های 1666میلادی و 1838 میلادی آتش گرفت. در سال ۱۸۴۴میلادی ملکه ویکتوریا آن را بار دیگر باز کرد و این نهاد کار خود را در قالب مرکز مبادله کالا ادامه داد.
این مرکز به سرعت شلوغ شد و معامله‌گران حاضر در آن به چند گروه تقسیم می‌شدند. در میان انواع معامله‌گران، تاجران فلزات در قهوه‌خانه‌ای به نام اورشلیم گردهم می‌آمدند و در آنجا برای معامله آنچه که امروز کامودیتی (مواد اولیه) نام گرفته حلقه می‌زدند. حلقه‌هایی که تا به امروز هم ادامه دارد و امروز دایره‌ای از مبل‌های قرمز را در بورس فلزات لندن تشکیل داده است و شرکت‌کنندگان در معامله بر روی آن می‌نشینند.
در سال ۱۸۶۹میلادی کانال سوئز برای عبور کشتی‌ها باز شد. این کانال آب‌راهی است در مصر به طول ۱۹۲کیلومتر که دریای مدیترانه را به دریای سرخ وصل می‌کند و این امکان را برای کشتی‌ها فراهم می‌کند از مسیر بین این دو دریا عبور کنند. این کانال اهمیت زیادی برای صادرات و واردات شمار زیادی از کامودیتی‌ها از جمله فلزات داشت. از جمله مزایای آن این است که بار قلع می‌توانست فقط در سه ماه از مالزی به انگلیس وارد شود و در همین زمان کم بار مس از شیلی به انگلیس برسد. کانال سوئز نیز به عنوان عنصری حیاتی در تجارت جهانی فلزات باقی ماند و از طریق آن سالانه بیش از ۳۴هزار تن کانی و فلز جابه‌جا می‌شود.
در نیمه دوم قرن ۱۹میلادی، تجارت فیوچِرز (معاملات آتی) فلزات در لندن شروع شد. این اتفاق باعث شد معامله‌گران در تلاش برای یافتن فضای کافی چندین بار به محل‌های گوناگون نقل مکان کنند؛ رویدادی که در نهایت منجر به شکل‌گیری شرکت معدن و فلزات لندن شد یعنی فضایی که امروز بورس فلزات لندن است. این گروه به سرعت رشد کرد تا اینکه در سال ۱۸۸۲میلادی مجبور شد به ساختمانی در لندن نقل مکان کند. این ساختمان با هدف ایجاد فضا برای مبادلات در خیابان ویتینگتون ساخته شد و حدود ۱۰۰سال برقرار بود.
بورس فلزات لندن، از زمان بازگشایی، بدون توقف به فعالیت خود ادامه داد اما در سال ۱۹۱۴میلادی در پی جنگ جهانی اول، این وقفه اتفاق افتاد. در آن زمان کمبود عرضه فلزات، اروپا را زیر فشار قرار داده بود و تقاضای چشمگیری برای آهن و فولاد از سوی دو طرف درگیر در جنگ وجود داشت. این تقاضا به ویژه از سوی وزارت دفاع و نیروی دریایی بالا بود. وجود این تقاضا باعث شد دولت انگلیس قیمت و توزیع فولاد را در سال‌های جنگ کنترل کند. این محدودیت‌ها بورس فلزات لندن را برای مدتی از فعالیت بازداشت تا اینکه این نهاد در ۲۰۱۴میلادی فعالیت خود را از سر گرفت.
در سال ۲۰۱۰میلادی بورس فلزات لندن نخستین شعبه خود را در خارج از این شهر به راه انداخت. این دفتر پس از ۱۳۳سال فعالیت این نهاد، در سنگاپور برقرار شد. امروز بورس فلزات لندن، بازار بورس معاملات قراردادهای آتی و اختیار معامله فلزات اساسی است.
